شب چهارشنبه سوری اومدیم سوار ماشین بشیم یهو یادم افتاد ترقه مرقه هامو برنداشتم.با آسانسور رفتم بالا و تو جیک ثانیه برشون داشتم و تا اومدم در آسانسورو باز کنم دیدم رفته طبقه‌ی پایین.توجه کردین که گفتم جیک ثانیه؟!از پله ها رفتم پایین و یک.هیچ کسی جلوی آسانسور نبود و یا حتی داخلش.دو.
و دو.هوم گفتم دو؟
یه عروسک بسیور زشت-ugly as fu©k-با چشمهای زرد-که لیترالی به آنابل میگفت زکّی!!و آنابل باید میومد جلوش لنگ مینداخت!-کنار در آسانسور بود!
سوالی که اینجا پیش میاد اینه که کدوم انسان مریضی یه همچه چیزی رو نگه میداره و نه تنها نگه میداره بلکه اونو کنار پاگرد پله ها و کنار آسانسور میذاره؟-جایی که همه سعادت دیدن یه همچو مخلوقی رو پیدا کنن که حتی نگاه کردن بهش هم کفاره داره!-
و من ترقه در دست همونجور که چشمام رو به انابل پریم بود و جوری که به ساحت مقدسشون برنخوره پُشت پُشتکی از پله ها سُریدم پایین.و انتشار این پست رو تا وقتی که این سری با دوربینم برم و ازش عکس بگیرم اینجا بذارم به تعویق انداختم.و الان دیگه به این نتیجه رسیدم که من هیچوقت دیگه احتمالا از پله ها تردد نکنم!
پلاس:بعد از اینکه رام هم تاکید کرد که یه چندباری تا نزدیک سکته رفته با دیدن اون کریچر،بابا میگفت که دیروز رفته روی عرسکه رو برگردونده سمت دیوار.-_-
درباره این سایت